ಕವನ ಪವನ / ಮಗಳು … – ಆಶಾ ನಾಗರಾಜ್

ತರಕಾರಿ ಹೆಚ್ಚಿ, ಒಗ್ಗರಣೆ ಹಾಕಲು
ಒಳ ಹೊಕ್ಕಳು ಅ೦ದು ಮಗಳು.
ಅಲ್ಲಿ೦ದ ಹೊರಬರುವ
ದಾರಿ ಮರೆತಳು ಅವಳು.

ಗೊಜ್ಜುಅವಲಕ್ಕಿ ಒಗ್ಗರಣೆಗಳು
ಹಿರಿದಾಗಿದ್ದವು ಅವಳಿಗೆ ಅ೦ದು.
ಒತ್ತುಶ್ಯಾವಿಗೆ, ಹೋಳಿಗೆಗಳಲ್ಲೆಲ್ಲಾ
ಇ೦ದು ಅವಳೇ ಮು೦ದು.

ಚೂರಿ, ಈಳಿಗೆಮಣೆಗಳನ್ನು ಬಲು
ಮುತುವರ್ಜಿಯಿ೦ದ
ಮುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದಳ೦ದು.
ಈ ಆಯುಧಗಳೆಲ್ಲಾ ಆಟದ
ಪರಿಕರಗಳಾಗಿವೆ ಅವಳಿಗಿ೦ದು.

ನೋಡಿ, ಮುಟ್ಟಿ, ಮೂಸಿ ಪದಾರ್ಥಗಳ
ಪಟ್ಟಿ ತಯಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು,
ಚಮಚ, ಲೋಟಗಳಲ್ಲಿ ಅಳೆದು
ನಳಪಾಕ ಇಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು.

ಇ೦ದು ಕೈ ಬೆರಳುಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು
ಮುಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವ ನಿಭಾಯಿಸುವಳು.
ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಪದಾರ್ಥವ ನೆನೆದು ಕೈಯನ್ನು
ಚಾಚಿದೊಡೆ ಆ ಪದಾರ್ಥದ ಡಬ್ಬಿಯನೇ ಕೈಮುಟ್ಟುವುದು!

ಅಯ್ಯೊ.. ಒಳಹೊಕ್ಕೆನೆಂದು
ನಿಟ್ಟುಸಿರನೆಂದು ಬಿಟ್ಟವಳಲ್ಲ
ಬಡಿಸುವಾಗ ಉಸಿರ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದು
ಬಡಿಸುವಳು,ಉಪ್ಪು-ಖಾರ ಹದ ತಪ್ಪಿದೆ ಎಂದಲ್ಲ.
ಉಣ್ಣುವವರ ಲಯ-ತಾಳದ ಗತಿಯ ಪರಿವೆ ಅವಳಿಗೆ.

ಚಂದ್ರಯಾನಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧಳಾಗಿರುವಳು.
ಭದ್ರವಾಗಿ ನಿಂತಿರುವಳು ಅಡುಗೆ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ.
ಎಲ್ಲಿ ಊಹಿಸಿದರೂ ಅಲ್ಲಿ ಕಾಣುವಳು.
ಯಾವ ಪಾತ್ರೆಯಾದರೂ ಅದರ ಆಕಾರವನ್ನೇ ಪಡೆಯುವಳು.ಮಗಳು

ಅವಳು ನಿಸ್ಸೀಮಳಾಗಿರುವಳೋ?
ಅಥವಾ ಒಗ್ಗಿ ಹೋಗಿರುವಳೋ?
ಪ್ರಾವೀಣ್ಯ ಪಡೆದಿರುವಳೋ?
ಪಕ್ವವಾಗಿರುವಳೋ? ಮಗಳು.

ಆಶಾ ನಾಗರಾಜ್